جماز: خوشبحال سیّدا

یه شعر تقدیم به همه سیّدا

در گلستان گفت بلبل این ندا، خوش به حال سیّدا
می کند هر ضربه ی قلبم صدا، خوش به حال سیّدا
دید شاگردی به مکتب خانه ای، سیّدی نورانی و دردانه ای
گفت با افسوس ناگه مرشدا، خوش به حال سیّدا
هر جوان و پیر هر بی یاری، پهلوان و میر و هر نام آوری
ذکر ثروتمند و هم ذکر گدا، خوش به حال سیّدا
گفت دلبر با دل آرای دلش، گفت آدم با همان آب و گِلش
این نگردد از دو لبهایم جدا، خوش به حال سیّدا
هرکه‌عاشق پیشه‌ی پیغمبرست، آرزویش‌خنده‌های حیدرست
بر دلش این را کند نور هدا، خوش به حال سیّدا
شال‌سبزسیّدی عشق‌من است، نام اومرهم به هر دردتن‌ست
شال آن ها بر وجودم چون ردا، خوش به حال سیّدا
بی گمان حتی نبی و فاطمه، عالمین و انبیاء، ذکر همه
بی گمان حتی خدا گوید خدا، خوش به حال سیّدا

قطعه گمشده

قطعه گمشده ای از پر پرواز کم است

یازده بار شمردیم و یکی باز کم است

این همه آب جاریست نه اقیانوس است

عرق شرم زمین است که سرباز کم است

آتش عشق

آتش عشق‏

‏‏کیست کآشفتۀ  آن زلف چلیپٰا نشود؟!‏

‏‏دیده ای نیست که بیند تو و شیدا نشود‏

‏‏ناز کن ناز، که دلها هَمه در بند تواَند‏  

‏غمزه کُن غمزه که دلبر چو تو پیدا نشود‏

‏‏رُخ نما تا هَمه خوبان خجل از خویش شوند‏  

‏گر کشی پَرده ز رُخ کیست که رُسوا نشود‏

‏‏آتش عشق بیفزا، غمِ دل افزون کُن‏ 

 ‏این دل غمزده نتوان که غم افزا نشود‏

‏‏چٰاره ای نیست به جُز سوختن از آتش عشق‏ 

‏آتشی ده که بیفتد به دل و پا نشود‏

‏‏ذرّه ای نیست که از لُطف تو هامون نبود‏  

‏قطره ای نیست که از مهر تو دریا نشود‏

‏‏سر به خاک سر کوی تو نهد جٰان، ای دوست‏

‏‏جان چه باشد که فدای رُخ زیبا نشود

صراط حق

چقدر خوب و عالی عارف عالی مقدار شیخ محمود شبستری در باب پیمودن صراط مستقیم سروده است:

لزوم زیر پا نهادن هستی مجازی در مسیر کمال
جهان آن تو و تو مانده عاجز *** ز تو محروم تر کس دید هرگز
چو محبوسان به یک منزل نشسته *** به دست عجز پای خویش بسته
نشستی چون زنان در کوی ادبار *** نمی داری ز جهل خویشتن عار
دلیران جهان آغشته در خون *** تو سرپوشیده ننهی پای بیرون
چه کردی فهم از دین العجائز *** که بر خود جهل میداری تو جائز
زنان چون ناقصات عقل و دین اند *** چرا مردان ره ایشان گزینند
اگر مردی برون آی و نظر کن *** هر آنچ آید به پیشت زان گذر کن
میاسا یک زمان اندر مراحل *** مشو موقوف همراه رواحل
خلیل آسا برو حق را طلب کن *** شبی را روز و روزی را به شب کن
ستاره با مه و خورشید اکبر *** بود حس و خیال و عقل انور
بگردان زان همه ای راهرو روی *** همیشه لا احب الافلین گوی
و یا چون موسی عمران در این راه *** برو تا بشنوی إنی أنا الله
ترا تا کوه هستی پیش باقی است *** جواب لفظ أرنی، لن ترانی است
حقیقت کهربا، ذات تو کاه است *** اگر کوه توئی نبود چه راهست
تجلی گر رسد بر کوه هستی *** شود چون خاک ره هستی ز پستی
گدائی، گردد از یک جذبه شاهی *** به یک لحظه دهد کوهی به کاهی
برو اندر پی خواجه به أسرا *** تفرج کن همه آیات کبری
برون آی از سرای ام هانی *** بگو مطلق حدیث من رآنی
گذاری کن ز کاف کنج کونین *** نشین بر قاف قرب قاب قوسین
دهد حق مرترا از آنچه خواهی *** نمایندت همه اشیاء کما هی (دیوان گلشن راز، ص17-19)

لزوم کسب حکمت و اعتدال در پیمودن صراط مستقیم
و نیز فرماید:
کتاب حق بخوان از نفس و آفاق *** مزین شو به اصل جمله اخلاق

بقیه را در ادامه مطلب ببینید