بهشت و تقوا

بهشت به کندو می ماند. در کندو آنهایی را راه می دهند که بر روی گلهای بدبو ننشسته و از هیچ چیز جز شهد گل، تغذیه نکرده باشند. پس انسان باید مراقب و مواظب باشد و باور کند که همه جا نمی تواند بنشیند و از هر لقمه ای نمی تواند تغذیه کند، چون اگر چنین کند، پیش از اینکه وارد کندو شود او را دونیم خواهند کرد.
(برگرفته شده از کتاب مثلها و پندها از آیت الله حائری شیرازی)